عنوان

• اطمینان حاصل کنید که تمجید شما متناسب سن و سال و سطح توانایی کودک باشد . وقتی به یک کودک کم سن و سال با لذّت می گویید “می بینم که هر شب دندوناتو مسواک می زنی ” او به این فضیلت خود مباهات می کند ؛در حالی که اگر آن را به یک نوجوان بگویید،ممکن است آن را توهین به خود تلقی کند .
• از تمجیدی که به ضعف یا شکست گذشته اشاره دارد خودداری کنید .
” خب بالاخره قطعه موسیقی رو آنطور که باید میزدی ، زدی !”
“امروز خیلی قشنگ شدی ،چیکار کردی با خودت ؟”
“فکر نمی کردم این دوره قبول بشی ولی شدی “
همیشه این امکان وجود دارد که تحسین و تمجیدتان را به گونه ای بیان کنید که کانون آن روی توانایی های حاضر کودک متمرکز باشد .
” راستی راستی از اینکه تونستی اون ضربه های ریتمیک قوی رو در اون قطعه حفظ کنی ، خوشم اومد “
” آدم از نگاه کردن به تو خوشش می آد “
” می دونم که خیلی انرژی صرف کردی تا تو این دوره قبول بشی .”
• آگاه باشید که نشان دادن وجد و سرور بیش از اندازه می تواند مانع تحقق آرزوی کودک شود . بعضی اوقات تهییج مداوم و خوشی زیاده از حد والدین می تواند به عنوان “فشار ” تلقی شود . کودکی که روزانه این شربت را بخوردش می دهند که ” تو پیانیست با استعدادی هستی ! باید در “کارنگی هال ” بنوازی ” ممکن است با خود فکر کند ” توقع اینها بیش از توانایی من است “
• وقتی از کودکی به خاطر انجام کاری قدردانی می کنید ،سعی کنید همان کار کودک را مکرراً توصیف کنید .اگر می خواهید او بیش از پنج بار سوت نزند ، از گفتن ” تو بلدی چطور با سوت زدن سر و صدای زیادی راه بندازی !” خود داری کنید . اگر نمی خواهید تا کله نردبان بالا برود ، نگویید” تو واقعاً بلدی برای بالا رفتن از ماهیچه ات استفاده کنی ” در این باره تردیدی نیست . تمجید نیاز به تکرار دارد و کوشش بسیار می خواهد . تمجید چیز نیرومندی است . از آن به بهترین نحو استفاده کنید.