اساس روش جدید برقراری ارتباط : احترام و مهارت است.
اساس روش جدید برقراری ارتباط با کودکان را دو چیز تشکیل می دهد: احترام ومهارت
این روش جدید مستلزم این است که
(الف) پیامها نباید به حس احترام کودک لطمه ای وارد سازند ، همانگونه که به حس احترام والدین نباید لطمه بزنند و
(ب) ابتدا بایستی تفاهمی متقابل بین والدین و کودک ایجاد شود وفقط پس از ایجاد این تفاهم است که پند واندرز ، راهنمایی و آموزش مطرح می شود .
در زمینه ارتباط با کودکان به مثال زیر توجه کنید:
اریک “ نه ساله با حالتی بسیار عصبانی به خانه آمد ، زیرا قرار بود با همکلاسیهایش دسته جمعی به پیک نیک بروند که بارندگی برنامه را بهم زده بود مادر تصمیم گرفت به روشی جدید گفتگو کند .
او از بکارگیری جملات پیش پا افتاده که قبلا فقط وضع را ناهنجارتر کرده بودند خودداری کرد .
جملاتی همچون : « گریه کردن برای برنامه پیک نیک بهم خورده هیچ دردی را دوا نمی کند .»
«روزهای دیگری هم برای خوشی وتفریح هست .»؛«تو که می دانی بارندگی تقصیر من نبوده ، پس چرا از دست من عصبانی هستی ؟»
مادر «اریک» با خودش گفت : « پسرم پسرم از اینکه نتوانسته به پیک نیک برود ، ناراحت و مایوس شده.
پسرم می خواهد با ابراز خشم نسبت به من ، در این بد اقبالی مرا هم شریک کند وتسکین یابد.
به او حق می دهم که اینطور ناراحت باشد.
اگر احساساتش را درک کنم وبه این احساسات احترام بگذارم ، بهترین کمک را به او کرده ام .»
او به« اریک » گفت :
مادر: « خیلی نا امید به نظر می رسی .»
اریک : «بله» همین طور است .»
مادر : « تو خیلی دلت می خواست به این پیک نیک بروی؟»
« اریک » : « البته که دوست داشتم .»
مادر : « همه چیز آماده بود که این باران لعنتی بارید .»
«اریک» : « بله درست همین طور شد .»
لحظه ای سکوت برقرار شد و سپس «اریک» گفت:
«اشکالی ندارد مامان ، حتما که نباید امروز به پیک نیک می رفتم ، بازهم فرصت میشود .»
حالت عصبانی « اریک » ظاهراً از بین رفته بود و او باقی بعداز ظهر در کارها کمک کرد .
معمولاً هر بار که : «اریک»به خانه می آمد همه اعضای خانواده را غم وغصه فرا می گرفت .
او دیر یا زود با یکی از آنها دعوا براه می انداخت وخلاصه همه اعضای خانواده را اذیت می کرد واین جار وجنجال پایان نمی پذیرفت تا اینکه سر انجام شب دیر وقت به خواب می رفت وسر وصدا می خوابید .
چه چیز خاصی در این برخورد جدید وجود دارد واجزای سازنده ویاری کننده این برخورد چیست ؟
وقتی کودک در اوج احساسات شدید خود قرار داردگوشش به کسی بدهکار نیست.
او نمی تواند پند واندرز یا سخنان تسلی بخش یا اعتقاد سازنده را بپذیرد .
او از ما می خواهد که درکش کنیم وآنچه را که در آن لحظه بخصوص از درونش می گذرد ، احساس نماییم .
می خواهد بدون اینکه مجبور باشد تمام تجربیات درونی اش را برایمان بازگو کند ، مورد درک ما واقع شود .
در واقع این یک نوع بازی است که او در این بازی فقط اندکی از احساسش را برای ما آشکار می کند ومحتاج آن است که باقی را خودمان حدس بزنیم .
