درزیر تعدادی از پاسخ های والدین را هنگام مواجه با این سوال می بینید.
اگر بچه ها رو تنبیه نکنیم ، تلاش می کنند آدمو بکشند و بعد از مجازات فرار کنند.
گاهی اوقات چنان ناکام می شوم که نمی دونم چه کار باید بکنم
اگر بچه ام را تنبیه نکنم از کجا بداند که کار بدی کرده است و دیگر نباید آن کار را بکند؟
وقتی از والدین می خواستیم تا احساسات خود را به هنگامی که توسط والدین خودشان تنبیه می شدند به خاطر آورند، پاسخشان چنین بود :
از مادرم متنفر می شدم ، فکر می کردم از اون مادرهای فلان فلان شده است. بعد احساس گناه می کردم .
فکر می کردم پدرم کار درستی میکنه . من بد هستم و سزاوار تنبیه می باشم.
وانمود می کردم خیلی مریض شده ام. سپس آنها ار کاری که کرده بودند، پشیمان می شدند.
یادم می آید فکر می کردم آنها خیلی پست هستند . به حسابشان می رسم. این کار را دوباره می کنم منتها دفعه دیگر دم به تله نمی دهم.
والدین هر چه بیشتر به پاسخ این سوال فکر می کردند بیشتر آگاه می شدند که تنبیه می تواند احساس تنفر – کینه جویی – سرکشی – گناه – بر ارزش بودن و ترحم به خود را به وجود آورد. علی رغم این آگاهی آنان هنوز نگرانند:
اگر تنبیه را کنار بگذارم آیا گزک دسته بچه ها نمی دهم
می ترسم در نهایت کنترلم را از دست بدهم و دگیر قدرتی نداشته باشم
نگرانی آنها قابل درک است . در جواب این سوال که آیا رفتار بد کودک نباید پی آمدی داشته باشد، پاسخ چنین است که کودک باید پی آمد رفتار خود را تجربه کند ولی نه با تنبیه.
موضوع این است که تنبیه کارساز نیست زیرا موجب حواس پرتی می شد، سبب می گردد به جای این که از انجام کاری که کرده پشیمان شود و درباره اصلاح عمل خود بیندیشد،گرفتار انتقام های خیالی شود به بیانی دیگر با تنبیه کودک ، عملا او را از مواجه با اعمال بدش محروم می کنیم.
والدین به چه روش های دیگری می توانند متوسل شوند ؟
جانشین های تنبیه
1- به روشهایی اشاره کنید که مفید باشد.
2- تقبیح شدید خود را بیان کنید ( بدون حمله به شخصیت).
3- انتظارات خود را جز به جز شرح دهید.
4- به کودک نشان دهید چگونه می تواند خطای خود را جبران کند.
