دمدمی مزاجی  بعضی از کودکان و راه های مواجهه صحیح با آن

بعضی از کودکان در آن واحد هم از ما متنفرند وهم ما را دوست دارند.

آنها نسبت به پدر ومادر، معلمها و همه افرادی که در زمینه ای صاحب اختیار آنها هستند، دو گونه احساس دارند .

والدین نمی توانند احساس دمدمی مزاجی کودکشان را به آسانی بپذیرند.

آنها دوست ندارند که این احساس را خودشان داشته باشند وتحمل این را هم ندارند که کودکشان احساس دمدمی مزاجی یا دوگانه داشته باشد.

آنها ( والدین ) چنین فکر می کنندکه آدم باید از لحاظ ذاتی دارای عیب و ایرادی باشد که نسبت به مردم دوگونه احساس داشته باشد، بخصوص نسبت به اعضای خانواده اش.

ما می توانیم یاد بگیریم که وجود احساسات دمدمی مزاجی را در خودمان وکودکانمان بپذیریم.

برای اینکه نگذاریم بیخود و بیجهت ناسازگاری وتضاد بوجود آید، باید کاری کنیم کودکان بدانند که این قبیل احساسات، نرمال و طبیعی بحساب می آیند.

ما می توانیم قسمت زیادی از احساس گناه واضطراب کودک را کاهش دهیم، بدین ترتیب که احساسات دمدمی مزاجی کودک را بیان وتصدیق کنیم:

« بنظر می آید که نسبت به آقا معلمت دو جور احساس داری، هم دوستش داری وهم ازش متنفری .»

« بنظر می آید که نسبت به برادر بزرگت دو جور احساس داری، در عین حال که ازش تعریف و تمجید می کنی ، ازش متنفر هم هستی .»

« نسبت به این مسیله دو جور فکر می کنی ، از یک طرف میل داری که بروی به اردو و از طرف دیگر هم دلت می خواهد که بمانی خانه ونروی .»

ما اگر در باره احساس دمدمی مزاجی کودک، با لحنی ملایم وخالی از انتقاد اظهار نظر کنیم، برای او مفید واقع شده ایم و به او کمک کرده ایم، زیرا این برخورد ما به آنها نشان می دهد که حتی احساسات «درهم برهم » آنها هم قابل درک هستند و ماورای فهم ما نیستند.

چنانکه یکی از کودکان گفت :

« اگر اینها احساسات در هم و برهم مرا درک می کنند، پس این احساسات آن قدر ها هم درهم وبرهم نیستند .»

از طرف دیگر،حرفهایی همانند آنچه که در زیر آمده است، به هیچ وجه مفید واقع نخواهند شد:

« پسر، مگر سیمهایت قاطی شده اند! یک دقیقه از دوستت خوشت می آید و قربان صدقه اش می روی ، اما یک دقیقه که می گذرد ازش متنفر می شوی و هزار جور بد و بیراه بارش می کنی . اگر در آن کله ات چیزی به اسم عقل داری، درست فکر کن و یکبار نظر بده .آخر این چه وضعش است؟!»

آنچه که در درون بشر می گذرد بسیار پیچیده وبغرنج است وطبق این پیچیدگی درونی این احتمال وجود دارد که آنجا که عشق و محبت هست ، مقداری هم حسادت می توان یافت، آنجا که فداکاری و از خود گذشتگی هست، مقداری هم عداوت و دشمنی وجود دارد ؛ و آنجا که موفقیت وکامیابی وجود دارد، مقداری هم نگرانی از آینده هست.

آدم باید دانایی ومعرفت زیادی داشته باشد تا درک کند که همه احساسات بشری برحق هستند، چه احساسات خوب ، چه احساسات بد وچه احساسات دمدمی مزاجی .

قسمتی از کتاب رابطه بین والدین و کودکان